تاريخچه واليبال و اصطلاحات زمين بازي

تاريخچه واليبال
در سال 1895 ويليام جي . مورگان پسر يكي از مهاجران ولزي در ايالات متحده آمريكا ، در سالن ورزشي هوليوك (HOLYOKE YMCA ) در مساحت ماساچوست ، يك بازي جديد به نام مينونت (Minonette) طراحي كرد كه در اين بازي دو تيم در دو طرف يك طناب مي ايستادند و به يك توپ بسكتبال ضربه مي زدند . در اين بازي هركس حق داشت كه فقط يك ضربه به توپ بزند و مجاز نبود كه توپ را بگيرد يا نگه دارد . مورگان مي خواست بازي طراحي كند كه هركسي در هرجائي بتواند آنرا بازي كند . مورگان متوجه شده بود كه بازي بسكتبال را هركسي نمي تواند بازي كند و به همين دليل دنبال ابداع يك بازي ساده بود .
محبوبيت بازي واليبال در بين مردم به خاطر همين سادگي آن است . در مراحل اوليه پيدايش بازي مينونت در هر تيم 9 نفر در سه رديف سه تايي بازي مي كردند ، تمام بازيگنان بايد به ترتيب جاي خود را با نفر بعدي عوض مي كردند تا همه در تمام موقعيتهاي زمين قرار بگيرند . زمين بازي در ابتدا 50 فوت (15 متر و 24 سانتيمتر) در 25 فوت (7مترو62سانتيمتر) بود كه توسط يك تور (كه بجاي طناب قرار گرفته بود) به ارتفاع حدود دو متر به دو نيمه شده بود .
در كنفرانس YMICA در سال 1896 نام اين بازي جديد به نام واليبال تغيير پيدا كرد . بعدها تور واليبال را بالاتر برده و در ارتفاع دو متر و 28 سانتيمتر قرار دادند و تعداد بازيكنان از 9 نفر به 6 نفر كاهش يافت . زمين بازي نيز كمي بزرگتر شد و توپ بازي نيز كه قبلاً از توپ بسكتبال استفاده مي شد ، سبكتر شد .
اندازه و وزن توپي كه ابداع شد از توپي كه امروز استفاده مي شود بسيار متفاوت بود . كم كم قوانين و تكنيكهاي بازي واليبال بوجود آمد و بازيهاي قهرماني اجرا شد .
در سال 1918 بازي واليبال با ورود تيمهاي آمريكايي به فرانسه ، به اروپاي غربي هم معرفي شد و سپس در تمام جهان بازي واليبال شناخته شد . در ژاپن و روسيه بازي واليبال طرفداران بسياري پيدا كرد و خيلي محبوب شد . آن هنگام ، بازي واليبال بغير از يك بازي تفريحي به عنوان يك مسابقه اي و قهرماني در نظر گرفته شد .
اولين اقدام براي ساماندهي و استاندارد كردن بازي واليبال ، در المپيك برلين در سال 1936 اتفاق افتاد و نمايندگان 22 كشور جهان در اين مورد به بحث پرداختند . اولين مسابقه بين المللي واليبال در سال 1939 و در بازيهاي دانشگاهي جهان برگزار شد . در سالهاي جنگ جهاني دوم ، بازي واليبال پيشرفت كرد . بسياري از سربازان در پادگانها و بسياري از اسيران جنگي در بازداشگاهها واليبال بازي كردند . قبل از به پايان رسيدن جنگ جهاني دوم ، سه كشور فرانسه ، لهستان و چكسلواكي اقدام به ايجاد فدراسيون واليبال در كشورشان نمودند . در سال 1946 هنگامي كه مسابقه واليبال بين دو تيم چكسلواكي و فرانسه در پاريس برگزار مي شد ، رئيس فدراسيون واليبال لهستان نيز در آنجا حضور داشت . اين حضور باعث شد كه سه كشور فرانسه ، چكسلواكي و لهستان اقدام به تشكيل فدراسيون جهاني واليبال نمايند .
در ماه آوريل سال 1947 فدراسيون بين المللي واليبال (FIVB) با حضور 14 كشور و با مركزيت پاريس تأسيس شد . اين 14 كشور عبارت بودند از : بلژيك ، برزيل ، چكسلواكي ، مصر ، فرانسه ، هلند ، مجارستان ، ايتاليا ، لهستان ، پرتغال ، روماني ، اوروگوئه ، ايالات متحده آمريكا و يوگسلاوي .
اولين مسابقه جام جهاني واليبال مردان در شهر پراگ در سال 1949 برگزار شد كه در اين مسابقات ، اتحاد جماهير شوروي به مقام قهرماني دست يافت . اولين مسابقه جام جهاني واليبال زنان در سال 1952 برگزار شد كه در اين مسابقات هم اتحاد جماهير شوروي به مقام قهرماني دست يافت . از سال 1962 مسابقات جام جهاني واليبال هر 4 سال بطور مرتب برگزار مي گردد . در سال 1957 بازي واليبال از طرف كميته بين المللي المپيك به عنوان يك بازي به رسميت شناخته شد . در سال 1946 به لطف تلاش كشور ژاپن ، بازي واليبال المپيك در بازيهاي المپيك 1964 شركت داده شد . امروزه تيمهاي ايتاليا و هلند بعنوان قويترين تيمهاي مردان شناخته شده اند ، بطوريكه در ژاپن ليگهاي خياباني وجود دارد . همچنين شركتها و كارخانه ها ليگهاي خاص مربوط به خود را دارند .
بازي واليبال را مي توان در هر جايي بازي كرد . براي يك بازي تفريحي ، نيازي به زمين استاندارد خاصي نيست مي توان در پاركها و كنار ساحل بازي كرد . در سواحل درياي مديترانه ، تورهاي واليبال زيادي نصب شده تا مردمي كه براي شنا و حمام آفتاب به اين سواحل مي روند از بازي واليبال نيز لذت ببرند .
امروزه حدود 210 كشور عضو فدراسيون جهاني واليبال هستند و تقريباً 84 ميليون نفر بازيكن واليبال ثبت شده در جهان وجود دارد كه باعث مي شود بازي واليبال بعنوان دومين بازي بزرگ جهان مطرح شود .
تجهيزات وا
صطلاحات زمين بازي واليبال

تمام زمين هاي واليبال ، استاندارد و به يك اندازه هستند . كف زمين واليبال مي تواند از كفپوشهاي چوبي يا مواد مصنوعي ساخته شده باشد . فدراسيون بين المللي واليبال ، بازي برروي سطحي كه براي بازيكن خطرناك است را ممنوع اعلام كرده است (سطوح خيسةلغزنده و خشن مثل سيمان) . بازي واليبال را مي توان در داخل سالن يا در خارج سالن بازي كرد اما اكثر بازيهاي مهم در داخل سالن بازي مي شوند .
سطح زمين واليبال بايد بايد صاف ، افقي و يكنواخت باشد . ابعاد زمين بازي 18 متر در 9 متر مي باشد كه حداقل 3 متر فضاي آزاد در اطراف آن باشد در سالن بازي نيز ، ارتفاع سقف بايد حداقل 7 متر باشد در بازيهاي مهم جهاني ، منطقة فضاي آزاد بايد حداقل 5 متر از خط هاي كناري و 8 متر از خط هاي انتهايي فاصله داشته باشد . فاصله سقف تا كف زمين نيز بايد حداقل 5/12 متر باشد .
در مواقعي كه لباس هر دو تيم يك رنگ مي باشد ، بستگي به تيم ميزبان دارد كه رنگ لباس خود قوانين بازي واليبال ايجاب مي كند زمين بازي داخل سالن بايد از يك رنگ باشد كه رنگ بايد روشن باشد . بطور ايده آل منطقه آزاد اطراف زمين بايد با رنگ زمين اصلي تفاوت داشته باشد .
قطر خطي كه در اطراف زمين كشيده مي شود 5 سانتيمتر مي باشد . طول زمين 18 متر و عرض آن 9 متر است . يك خط عرضي از وسط كشيده شده و زمين را به دو قسمت مساوي تقسيم مي كند .رنگ زمين بازي بايد به رنگ روشن باشد ، اما رنگ منطقه آزاد به رنگ تيره (آبي يا سبز) مي باشد . اندازه منطقه آزاد براساس نوع مسابقه و اهميت آن فرق مي كند . براي مسابقات بازيهاي رسمي ، عرض هر منطقه آزاد بايد حداقل 3 متر در اطراف زمين بازي باشد .
از خط وسط ، دو خط به موازات آن و به فاصله 3 متر در هر نيمه زمين كشيده مي شود . اين خطوط به نام خطوط حمله معروف هستند و منطقه بين اين خطوط و خط مركزي را منطقه جلو مي نامند . منطقه جلو ناحيه اي است كه بازيكنان خط عقب از آنجا نمي توانند آبشار بزنند . پشت خط انتهاي زمين منطقه سرويس مي باشد .
نور و درجه حرارت در بازي واليبال اهميت زيادي دارد . دماي هوا نبايد از 10 درجه كمتر و شدت نور نيز بايد بين 500 تا 1500 لوكس باشد . در وسط زمين يك متر قرار دارد يك كابل قابل ارتجاع از بالاي تور كشيده شده و تور را محكم نگه مي دارد . دو نوار سفيد در محل اتصال خط وسط و خط كناري از بالا تا پائين تور كشيده شده است . در دو طرف اين نوارها ، دو عدد آنتن قرار دارد . قطر اين آنتنها كه قابل ارتجاع هم هستند 10 ميليمتر و طول آنها 180 سانتيمتر است كه 80 سانتيمتر آن بالاتر از تور قرار مي گيرد. اين آنتن ها قسمتي از تور رار تشكيل داده و محدوده تور را مشخص مي كنند . بطور ايده آل اين آنت ها به رنگ قرمز و سفيد هستند تا به راحتي قابل مشاهده باشند . فاصله كف زمين تا قسمت بالايي تور در بازي مردان 243 سانتيمتر و براي زنان 224 سانتيمتر مي باشد . تور توسط دو ديرك (ترجيحاً قابل تنظيم ) به ارتفاع 255 سانتيمتر نگهداشته مي شود . ديركها بايد بين نيم تا يك متر از خطوط كناري فاصله داشته باشند و نبايد توسط سيم يا كابل به زمين ثابت شده باشند . در كنار زمين ، ميز امتياز نگهدار و نيمكت بازيگنان قرار دارد .
توپ
توپ بازي واليبال گرد بوده و از چرم انعطاف پذير ساخته شده كه تويي آن هم لاستيكي ( يا مشابه آن ) مي باشد . محيط توپ بين 65تا67 سانتيمتر بوده و وزن آن بين 260تا280 گرم ميباشد. فشار باد توپ هم بايد بين 30/0 يا 325/0 كيلوگرم بر سانتيمتر مربع باشد . تمام توپهايي كه در يك مسابقه استفاده مي شوند بايد از خصوصيات مشتركي در مورد محيط ، وزن و فشار برخوردار باشند در بازيهاي مهم بين المللي براساس قوانين فدراسيون بين المللي واليبال از سه توپ استفاده مي شوند . در بازيهايي كه از سه توپ استفاده مي شود ، 6 نفر توپ جمع كن بايد وجود داشته باشد كه در چهارگوشه از منطقه آزاد و يك نفر هم در پشت هر داور قرار مي گيرند . هدف از قرار گذاشتن اين توپ جمع كنها در زمين اين است كه تيم سرويس زننده به سرعت به توپ دسترسي داشته باشد .
تجهيزات بازيكنان
تمام اعضاء يك تيم به جز بازيكن ليبرو بايد از لباس متحدالشكل استفاده نمايند . رنگ كفشها بايد روشن بوده و پاشنه نداشته باشند . شماره پيراهن بازيكنان از 1تا18 نوشته مي شوند . در مواقعي كه لباس هر دو تيم يك رنگ مي باشد ، بستگي به تيم ميزبان دارد كه رنگ لباس خود را تغيير دهد . در مواردي كه بازي در يك زمين بي طرف برگزار ميشود ، تيمي كه نامش بر روري صفحه امتيازات اول نوشته شده است بايد رنگ لباسش را درصورتي كه همرنگ با تيم مقابل است تغيير دهد . بازيكنان نبايد از گردنبند ، سنجاق يا دستبند كه مي تواند براي آنها خطرناك باشد استفاده نمايند .
اصطلاحات بازي واليبال
اِيس (ACE) : سرويسي كه بدون اينكه تيم مقابل بتواند روي توپ اثر بگذارد به زمين فرود آيد و يك امتياز به دست آورد .
آئريال (AERIALS) : نامي ديگر براي آنتن روي تور مي باشد .
حمله : به عمل بازي كردن با توپ بطرف و بالاي تور گفته ميشود .
مهاجم : به هر بازيكني كه سرويس مي زند ، آبشار مي زند و يا با دفاع كردن توپ را به زمين مقابل مي فرستد مهاجم گفته مي شود .
دفاع حمله : دفاعي كه سعي به فرود آوردن توپ در زمين مهاجم مي نمايد .
خط حمله : خطي است موازي تور و 3 متر از آن فاصله دارد .
سيستم حمله : سيستمي است كه تيم براي از هم پاشيدن دفاع تيم مقابل از آن استفاده مي كند .
منطقه عقب زمين : منطقه بين خط حمله (يك سوم) و خط انتهاي زمين مي باشد .آبشار زدن از منطقه عقب زمين : آبشاري كه توسط بازيكن منطقه عقب زده مي شود .
پاس دادن به پشت : پاسي كه توسط پاسور از بالاي سر به بازيكني كه پشت سر او قرار گرفته ، داده مي شود .
بازيكنان منطقه عقب : هر يك از سه بازيكن مناطق 5،6،1 كه در منطقة عقب زمين مي باشند .
دفاع : عمل پريدن به هوا و استفاده از دستها و قسمت بالاي بدن براي بستن راه توپ يا تغيير جهت آن مي باشد . بازيكني كه عمل دفاع را انجام مي دهد مي تواند دوباره با توپ تماس پيدا كند بدون اينكه خطاي او اعلام شود و اين اولين تماس او به شمار مي آيد .
پوشش دفاع : بازيكناني كه در دفاع شركت نمي كنند توپي را كه از دفاع عبور كرده را پوشش مي دهند .
مدافع : بازيكناني كه در دفاع شركت مي كند .
خط انتهاي زمين (BASE-LINE) : خط موازي تور كه 9 متر از آن فاصله دارد . كساني كه سرويس مي زنند بايد پشت اين خط قرار بگيرند .
دفاع گروهي : هنگامي كه دو يا سه بازيكن در دفاع شركت مي كنند .
تماس با توپ : به هر نحوي كه توپ با بازيكن تماس پيدا كرده باشد .
زمين : تمام منطقة بازي ، به جز به منطقه آزاد اطراف زمين مي باشد .
پوشش (COVER) : عمل حفاظت از منطقه اي از زمين كه توپ ممكن است به آنجا فرستاده شود . اين مهم است كه بازيكنان عقب زمين آماده پوشش دادن به قسمتهاي محافظت نشده زمين در هنگامي كه بازيكنان تيم خودي تهاجم انجام مي دهند باشند .
توپ مرده : توپي كه ديگر در بازي نباشد خواه به وسيلة كسب امتياز، متوقف شدن بازي توسط داور يا براي زمان استراحت .
پاس عمقي (DEEP set) : پاسي كه از تور فاصلة زيادي دارد .
بازيكن تدافعي : هريك از بازيكنان تيم كه صاحب توپ نباشد .
پائين رفتن : عمل پائين رفتن تا حد زير كمر زدن توپ با هر دو دست .
خطاي دو بار زدن توپ : وقتي بازيكن توپ را دوباره پشت سرهم لمس كند (اين شامل تماس مجدد با توپ بعد از دفاع نمي شود) . دوباره توپ را زدن خطا است .
انداختن جاي خالي : وقتي كه توپ را در هنگام دفاع به جاي خالي بيندازيند .
وانمود كردن به آبشار زدن : وقتي كه مهاجم وانمود مي كند آبشار خواهد زد ولي توپ را به جاي خالي مي اندازد ، يا آنرا پاس مي دهد .
خطا : هرگونه قانون شكني از قواعد بازي خطا مي باشد .
دنبال كردن حركت : انجام حركات بطور كامل چه در هنگام آبشار زدن ، پائين رفتن يا زدن روشهاي ديگر توپ .
خطاي پا : كسي كه سرويس را مي زند اگر در حين زدن سرويس پايش با خط انتهاي زمين تماس پيدا كند يا از خط انتهاي زمين عبور كند مرتكب خطا مي شود . اگر پاي ديگر بازيكنان هم از خط وسط زمين عبور كرده به زمين تيم مقابل برود خطا خواهد بود .
تركيب تيم : به طرز قرار گرفتن بازيكنان در هنگام حمله و دفاع اطلاق مي شود .
منطقة آزاد : منطقة بيروني خطوط كناري و خطوط انتهاي زمين مي باشد .
منطقة يك سوم (جلو) : ناحية بين خط حمله و تور است . فقط بازيكنان اين منطقه مي توانند از داخل اين ناحيه آبشار بزنند .
بازيكنان خط جلو : هريك از بازيكنان مناطق 2،3و4 مي باشند .هردو سرويس خطا مي باشد چون هر دو آنها بايد از پشت خط انتهاي زمين زده شود .
دفاع سخت : وقتي كه مدافعين به توپي كه آبشار زده شده حمله مي كنند .
نگهداشتن توپ: وقتي توپ قبل از اينكه زده شود در دستها لحظه اي نگهداشته شود . توپ نبايد گرفته يا لحظه اي توسط هر قسمت از بدن بازيكن بدون حركت قرار گيرد . اگر اين عمل اتفاق بيفتد نگهداشتن توپ اعلام خواهد شد .
پاس دادن در حال پرش : پاس دادن توسط بازيكن منطقة يك سوم در حاليكه به هوا پريده باشد .
كشتن (KILL) : توپي كه با قدرت به زمين تيم مقابل زده شود و آنها قادر به برگرداندن آن نباشند .
خطوط : هر خطي كه تعيين كننده محدودة زمين باشد .
پاس لوب (LOB PASS) : پاس با قوس و ارتفاع زياد باشد .
مسابقه : يك مسابقه شامل تعدادي سِت مي باشد كه از قبل تعداد آنها تعيين شده است . مسابقات بين المللي يا مسابقات كشوري شامل پنج سِت مي باشند . (محلي) شامل بر سه سِت مي باشد و هر تيمي بيشترين سِت را برنده شود قهرمان مسابقه خواهد شد .
حملة چند نفره : وقتيكه دو يا سه بازيكن در حمله شركت كنند .
نِت : به توپي گفته ميشود كه با تور تماس پيدا كرده باشد . اگر توپ به زمين تيم مقابل برود خطا نمي باشد و بازي ادامه پيدا مي كند . (در گذشته اگر هنگام زدن سرويس ، توپ تور را لمس مي كرد و به زمين مقابل مي رسيد خطا محسوب ميشد ولي در قوانين جديد اين عمل ديگر خطا نمي باشد ) .
خطاي تور : تماس با تور موقعي خطاست كه بازي در منطقه يك سوم جريان داشته باشد .
نِت سرويس : اگر توپ به آنتن بالاي تور يا خط فرضي دامة آنتن برخورد كند خطا مي باشد ، و توپ براي سرويس زدن به تيم مقابل داده مي شود .
اوت : اگر توپ ، زمين بيرون از محوطة بازي را لمس كند و يا قسمت بيرون تور يا آنتن تور را لمس كند اوت مي باشد .
پاس : وقتي كه توپ از يك بازيكن به بازيكن ديگر فرستاده شود بدون اينكه زمين يا مانعي را لمس كند .
حركت نقوذي : حركتي كه بوسيلة يكي از بازيكنان عقب زمين انجام مي گيرد . بعد از زدن سرويس ، بازيكن به سمت تور مي رود و با پاس دادن ، سه بازيكن خط يك سوم را در وضعيت آبشار زدن قرار مي دهد .
امتياز : يك امتياز موقعي به تيم تعلق مي گيرد كه توپ را در زمين تيم مقابل فرو آورده باشد بدون اينكه خطايي انجام دهد . (در قوانين جديد براي كسب امتياز لازم نيست سرويس را هم همان تيم زده باشد ) .
قرار گرفتن در منطقة تعيين شده : قبل از زدن سرويس ، بازيكنان بايد در مناطق تعيين شده قرار گيرند . بازيكنان بايد تا زمان عوض شدن سرويس در آن مناطق باقي بمانند .
آبشار قدرتي : وقتي كه يك بازيكن توپ را بدون اينكه قصد فريب رقيب را داشته باشد با قدرت مي زند .
سرويس سريع : وقتي كه سرويس بلافاصله بعد از زدن سوت داور زده شود . اگر تيم دريافت كنندة توپ نتواند به سرعت عكس العمل نشان دهد نتيجه اش يك امتياز براي تيم زننده سرويس خواهد بود .
پاس سرعتي : موقعي از اين نوع پاس استفاده مي شود كه اولين پاس مستقيماً به پاسور داده شود . سپس پاسور توپ را بصورت پاس كوتاه يا انواع ديگر براي زنندة آبشار مهيا مي كند .
رالي (RALLY) : از نقطة شروع سرويس تا لحظه اي كه توپ متوقف ميشود .
بازيافت : به عمل شيرجه رفتن براي گرفتن توپي كه با شدت زده شده يا توسط مهاجمين تيم مقابل به جاي خالي انداخته شده اطلاق ميشود .
چرخش (ROTATION) : وقتي كه سرويس عوض شد و تيم صاحب سرويس شد بايد هريك از بازيكنان آن يك منطقه در جهت عقربه هاي ساعت جاي خود را عوض كنند .
بالابردن توپ (SCOOP) : بلند كردن توپ به هوا بادستان باز .
بستن مسير ديد (SCREEN) : يك عمل غير قانوني كه توسط تيم سرويس زننده براي جلوگيري از ديد خوب تيم مقابل در هنگام سرويس زدن انجام مي گيرد .
سرويس : عمل وارد كردن توپ به بازي در هر سِت يا بعد از اينكه هر بار توپ از حركت باز مي ايستد .
ناحية سرويس : ناحية پشت خط انتهاي زمين است كه زنندة سرويس با زدن توپ از آنجا بازي را شروع مي كند .
سِت(SET) : يك دورة 25يا16 امتيازي از پنج دورة بازي يك مسابقه مي باشد .
عوض كردن سرويس : وقتي كه تيم سرويس كنندة توپ نتواند بعد از زدن سرويس در خلال بازي امتيازي كسب كند سرويس به تيم مقابل داده مي شود .
دفاع آرام : موقعي كه مدافعان توپ را به آرامي دفاع و توپ پس از برخورد به آنها به زمين بر مي گردد و يكي از بازيكنان تيم آنرا مي زند .
آبشار(SPIKE) : زدن توپ با قدرت بوسيلة دست باز به سمت زمين تيم مقابل مي باشد ، بازيكنان منطقة يك سوم از هرمنطقه اي مي توانند آبشار بزنند . ولي بازيكنان منطقه عقب زمين بايد در هنگام پريدن باري آبشار زدن پشت خط يك سوم قرار داشته باشند اما مي توانند در منطقة يك سوم فرود آيند .
تعويض بازيكنان : زماني بازيكنان را مي توان جانشين شده مي تواند دوباره در همان سِت جانشين همان بازيكن كه با او عوض شده بود گردد ( اين شامل مواردي كه بازيكن براثر صدمه از زمين خارج شده نخواهد بود ) . عوض كردن منطقة بازيكن (SWITCH) : وقتي كه سرويس زده شد بازيكنان مي توانند مناطق بازي خود را در عوض كرده و به منطقه اي از زمين كه در آنجا بهتر بازي مي كنند بروند . به اين عمل سويچ (SWITCH) يا عوض كردن منطقه گفته مي شود .
تاكتيك : براي آبشار زدن ، مهاجم ، مدافعين تيم مقابل را فريب داده و توپ را از بالا يا كنار آنها به جاي خالي مي اندازد .
تايم اوت (TIME-OUT): توقفي كه در خلال انجام يك سِت انجام مي گيرد و مربي با بازيكنان خود صحبت مي كند . دو تايم اوت براي هر تيم در هر سِت مجاز و هركدام مي تواند حداكثر 30 ثانيه باشد . تايم اوت زماني مي تواند انجام شود كه توپ متوقف باشد .
تفاوت زمان : زمانيكه يك بازيكن قبل از رسيدن پاس براي آبشار زدن وانمود به پريدن مي كند ولي در واقع پريدنش را تأخير مي دهد . اين عمل باعث ميشود كه بازيكنان مدافع تيم مقابل زودتر از او به هوا بپرند . در نتيجه آبشار زننده از فضاي خالي ايجاد شده براي زذن توپ استفاده مي كند .
والي(VOLLEY): مهرات اوليه براي زدن توپ به جلو يا پشت توپ استفاده مي كند .
سرويس به روش آسياي بادي (WINDMILL SEVHCE): سرويسي كه با دستان باز يا بسته حركت دادن بازوها زده ميشود .
آبشار سرعتي : يك آبشار از پاس سرعتي يا مستقيماً از اولين پاس مي باشد .